استخوان ترقوه اندام فوقانی را به تنه وصل می کند و به خاطر موقعیت آناتومیک در زیر پوست قرار دارد. از زیر کلاویکول عروق و اعصاب دست عبور میکند. اگرچه شکستگی های ترقوه شایع نیست اما در معرض شکستگی در حین فعالیتهای ورزشی مانند اسب دوانی و ورزشهای رزمی و نیز تصادفات میباشد . بیشتر شکستگی های کلاویکول در قسمت میانی است. شکستگی های قسمت انتهایی کلاویکول با احتمال بیشتری از جوش نخوردگی همراه است.
اکثر شکستگیهای ترقوه بصورت غیرجراحی با آویز گردن و یا با بانداژ ۸ درمان می شود
عمل جراحی در مواردی لازم می شود که شکستگی با جابجایی ( بیش از ۲ سانی متر ) همراه باشد , همچنین در موارد شکستگیهای باز و یا شکستگی ترقوه همراه با آسیب عروقی و یا شکستگیهای متعدد,عمل جراحی فیکس کردن شکستگی لازم می باشد.
مزایای فیکس کردن شکستگی ترقوه : افزایش شانس جوش خوردگی و بهبودی در وضعیت آناتومیک تر می باشد , اما بهر حال مانند هر عمل جراحی دیگری احتمال عفونت و اسکار محل عمل وجود دارد. با بهبود تکنولوژی و افزایش مهارت جراحان موارد بیشتری از شکستگی کلاویکول با عمل جراحی و فیکساسیون درمان می شود.
در مواردی که شکستگی ترقوه بصورت غیرجراحی و با بانداژ درمان شود ولی علی رغم گذشت بیش از سه ماه , شکستگی جوش نخورد ,عمل جراحی نیاز است و در این موارد علاوه بر فیکس کردن شکستگی معمولا پیوند استخوان هم انجام می شود.
بطور خلاصه اکثر شکستگی های ترقوه ( کلاویکول ) بصورت غیر جراحی با بانداژ درمان میشوند اما در تعدادی از موارد عمل جراحی لازم است که تشخیص آن با جراح ارتوپد می باشد. امروزه با پیشرفت تکنولوژی و مهارت جراحان و بهبود تکنیک های جراحی تمایل به فیکساسیون شکستگیهای ترقوه بیشتر شده است.